Szanowni Państwo,
Dyrektorzy, Nauczyciele i Uczniowie dolnośląskich szkół i placówek oświatowych,
2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – święto ustanowione przez Sejm na mocy nowelizacji ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej w 2004 roku.
To święto ma na celu uczczenie symboli narodowych, w tym w szczególności polskiej flagi,
a także przywołanie najważniejszych momentów w historii naszej ojczyzny i narodowej tradycji.
Dzień Flagi jest również znakomitą okazją do propagowania informacji i rozmowy o polskich symbolach narodowych. W przededniu obchodzonej świątecznie rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja, dzień 2 maja stanowi doskonały moment do wywieszania flagi państwowej.
Święto Narodowe Trzeciego Maja – obchodzimy na pamiątkę uchwalenia przez Sejm Czteroletni, nazywany także Wielkim, 3 maja 1791 r. Ustawy Rządowej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, znanej jako Konstytucja 3 maja. Była to pierwsza w Europie i druga na świecie, po amerykańskiej z 1787 r., spisana konstytucja.
Dzień uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 r. został uznany za święto narodowe już 2 dni później. Przez 123 lata zaborów Polski było zakazane. Zostało przywrócone w II Rzeczypospolitej Polskiej w 1919 r., zdelegalizowane przez okupantów niemieckich
i sowieckich podczas II wojny światowej. Po jej zakończeniu było obchodzone tylko do 1946 r. Święto 3 Maja zostało oficjalnie zniesione w 1951 r. i przywrócone jako Święto Narodowe Trzeciego Maja w 1990 r. Od 2007 r. jest również świętem narodowym Litwy.
Święto uchwalenia Konstytucji 3 maja jest doskonałą okazją do przeprowadzenia lekcji, rozmowy z uczniami o roli konstytucji w państwie i naszym życiu. Zachęcam szczególnie do zapoznania uczniów podczas lekcji z Preambułą Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. oraz umieszczenia tekstu Preambuły w widocznym miejscu w szkołach
i placówkach.
Z wyrazami szacunku
Ewa Skrzywanek
Dolnośląski Kurator Oświaty
KONSTYTUCJA
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 kwietnia 1997 r.
PREAMBUŁA
W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny,
odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie,
my, Naród Polski – wszyscy obywatele Rzeczypospolitej,
zarówno wierzący w Boga
będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna,
jak i nie podzielający tej wiary,
a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł,
równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego – Polski,
wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach,
nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej,
zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego dorobku,
złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie,
świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej,
pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane,
pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność,
w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem,
ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej
jako prawa podstawowe dla państwa
oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.
Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali,
wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka,
jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi,
a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.